STO LAT:)

Oldze, która obchodzi dziś urodziny:D Dużo wszystkiego co najlepsze, mało powodów do złości i mnóstwa świetnych pomysłów życzę ja:D

i ja też!!! Oldzix tego stopnia Ci życzę przede wszystkim! Smile

;*

dołączam się do życzeń:]

ojej. Dziękuję Smile

Bardzo miłe to. Smile

:*

-Kim wy jestescie? Kim...?

-Wiedzma z lasu. - Babunia Jagodka podniosla na niego oczy, ktore wydawaly sie odlane z plynnego zlota. - A co ci sie zdawalo, synku? Ale byla kiedys taka dziewczyna, ktora wybiegla z ojcowskiego palacu dla pojedynczej spiewki i spiewka porwala ja, poniosla goscincem jak przygarsc suchych lisci - na oslep, na zatracenie. Dawno, dawno temu. Zanim upadly rdzawe mury Stopnicy i dziki bluszcz zatanczyl w salach kopiennickich zamkow. Zanim Thornvelin powrocila z polnocy, z przeklenstwem bogini wypisanym na czole. A potem, synku - usmiechnela sie, a w zalamaniach i faldach jej sukni zarzyly sie i gasly drobne zlote iskierki - potem bylo juz po prostu za pozno, bo swiat zatrzasnal sie wokol niej i zadna powrotna sciezka nie prowadzila do palacu ojca. Ani jedna sciezka w calej polaci Gor Zmijowych, poniewaz ogien wygasl, a sciany wypalily sie az po fundamenty.

Minstrel cofnal sie o krok i wiedziala, ze musial znac te legende. Wszyscy ludzie w Gorach Zmijowych, i dalej jeszcze, az po polnocne krance Wewnetrznego Morza, znali legende o palacu utkanym z zywego ognia, a on byl bardem.

-Wiec nie mow mi, synku, o tym czego chcialam - dokonczyla bardzo cicho. - Ani co bylo trzeba. Nie masz o tym pojecia, synku.

-Jestes jego corka? Jestes corka...?

-Nie! - Polozyla mu dlon na wargach. - Nie wymawiaj jego imienia, nie tutaj.

-Opowiedz mi! - Palce minstrela zacisnely sie na jej nadgarstku. - O palacu z